Col d’Ibañeta i kaplica San Salvador de Ibañeta to
szczególne miejsce na Camino Frances. Mimo, że współczesna kaplica, usytuowana
przy tranzytowej drodze na pozór nic nie mówi o znaczeniu i historii tego
miejsca, to znajdujące się obok niewielkie stanowisko archeologiczne przekazuje
w skrócie wielką jego historię.
Dzwon zagubionych
Od początków pielgrzymowania do grobu św. Jakuba Starszego Apostoła największym wyzwaniem była wędrówka przez góry. Pomocą dla pątników były klasztory lub pustelnie przy których znajdowały się dzwony „chloche des perdus”, usytuowane w szczególnie trudnych miejscach dróg pielgrzymkowych, zwykle na przełęczach w górach, lub na pustkowiach.
Monastyczna tradycja nakazywała wielokrotnie bić w dzwon po
zmroku, w czasie mgły lub złej pogody, aby ułatwić orientację pielgrzymom
kierującym się do klasztorów i sanktuariów. Dzwon zagubionych wskazywał
właściwy kierunek, przybliżoną odległość, a przede wszystkim
pozwalał odnaleźć właściwy szlak tym, których zaskoczyły mrok, mgła i
innego rodzaju przeciwności. Gdy pielgrzymi docierali do klasztoru mnisi
witali ich słowami: „Bóg na was czeka”. W środku był przygotowany posiłek i
miejsce do spania.
![]() |
Pielgrzymi w drodze na przełęcz w Pirenejach |
Ta trwająca od średniowieczna tradycja ma wartość symboliczną.
Klasztory prowadzą wiernych przez mgłę jaką stanowią wyzwania współczesności.
Pozwalają ustalić naszą "odległość" do Boga. Można tutaj zacytować
św. Jana Pawła II: „w górach – bliżej Boga”
Znane są cztery miejsca, gdzie w przeszłości znajdowały się
te dzwony:
- klasztor Santa Cristina na przełęczy Somport w Pierenejach
na początku Camino Aragones,
- klasztor w Aubrac w Masywie Centralnym na Via Podensis,
- klasztor, a później pustelnia (ermita) San Salvador de
Ibañeta, na przełęczy Port Cize – Col d’Ibaneta w Pierenejach na Camino Frances,
- Kościół Santa Maria la Real w O Cebreiro w Sierra de Ancares
na Camino Frances.
![]() |
Camino Aragones, ruiny klasztoru Santa Cristina na przełęczy Somport w Pirenejach |
Nazwa „Cloche des perdus” (dzwon zagubionych) pochodzi od
napisu „Deo jubila, Clero canta, Demones fuge, Errantes revoca, Maria ...” (Wołanie
o radość dla Boga, Śpiewanie dla ducha, Ściga demony, Przywołuje zagubionych,
Maria ...) ,na dzwonie przy kościele Matki Bożej Ubogich w Aubrac położonym na
wysokości 1310 m n.p.m. w Masywie
Centralnym na Via Podensis. Kościół jest jedną z pozostałości dawnego klasztoru Aubrac z wieżą Anglików i jednym z budynków dawnego szpitala pielgrzymów. Dzwon
pochodzi z XVIII w., ale wisi w miejscu dawniejszych, zniszczonych przez
burzliwe dzieje tego regionu.
![]() |
Via Podensis, dzwon zagubionych w klasztorze w Aubrac w Masywie Centralnym |
Na Col d’Ibaneta dzwon zagubionych zawieszony został
najprawdopodobniej już w XI w., wraz z powstaniem pierwszego w tym miejscu
klasztoru Ibañeta fundacji króla Sancho el de Peñalem w 1071 r.
i podarowany pod opiekę klasztorowi Leyre . W XII w.
znany był jako kaplica Karola Wielkiego lub Roldana, przy której powstał schron, a później szpital dla pielgrzymów. Około 1134 r. szpital przeniesiono do pobliskiej doliny. W
1271 r. klasztor został przejęty przez Przeora klasztoru Roncesvalles i na Col
d’Ibaneta pozostała tylko pustelnia (ermita) z niewielkim schronem (hospital)
dla pielgrzymów. W czasie mgły pustelnik miał obowiązek dzwonić od zachodu
słońca do północy, aby doprowadzić pielgrzymów w to miejsce.
W 1794 r . podczas inwazji francuskiej na Półwysep Iberyjski oddziały Konwentu zburzyły
kościół a w 1881 r. pożar zniszczył resztki zabudowań. W pierwszej połowie XX w.
widoczne były jeszcze pozostałości ścian.
Obecna kaplica San Salvador de Ibañeta z 1965 r., z
symbolicznym „dzwonem zagubionych”, zawieszonym na zewnątrz budynku, zaprojektowana została przez architekta José Yarnoz Larrosa w tym samym miejscu, gdzie była
pustelnia i schronisko dla pielgrzymów. Obok znajdują się archeologiczne
stanowiska prezentujące część fundamentów dawnej ermita i schronu dla
pielgrzymów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz