Opowieść siedemdziesiąta dziewiąta - rytuały pielgrzymie część 3

Droga z Santo Domingo de la Calzada do Leon

W kolejnym odcinku opowieści przybliżone są miejsca. w których od stuleci powstawały i były kultywowane rytuały pielgrzymie na drodze od Santo Domingo de la Calzada do Leon:

- katedra Santo Domingo de la Calzada

- fontanna w Villambistia

- klasztor San Juan de Ortega,

- płaskowyż Hontanas

- kościół Santa Maria del Camino w Carrion de los Condes,

- modlitwa uwielbienia w Santa Maria de Carbajal w Leon,

Katedra w Santo Domingo de la Calzada

Po wielu dniach wędrówki, kiedy doznania duchowe i mistyczne coraz częściej zajmują miejsce problemów doczesnych, wejście do katedry wprowadza nas w święte miejsce napełnione pamięcią o wielkim budowniczym dróg i opiekunie pielgrzymów, żyjącym tutaj w XIII wieku, Santo Domingo de la Calzada.

Tutaj rytuałem jest kontemplacja cudów i modlitwa do świętego Dominka za wstawiennictwem którego one dokonały się.  Na trascoro, w nawie głównej, zostały uwiecznione na obrazach opowieści o dokonanych cudach. 

W południowym transepcie, za szybą we wnęce w bocznej ścianie, pamiątka najsłynniejszego z nich – kurnik z żywym kogutem i kurą. Do rytuałów średniowiecznych pielgrzymów, kiedy kurnik jeszcze nie był odgrodzony szybą, należała próba zdobycia kilku piór i umieszczenie ich na swoim kapeluszu, jako dowód cudów bożych zdarzających się każdego dnia.  Mówiono też, że jeśli ptaki jadły okruchy bezpośrednio z końca laski pielgrzyma, to dotrze on bezpiecznie do celu swojej pielgrzymki.

Przypomnij sobie legendę o cudzie koguta i kury przeżywaj jej szczegóły: twarze, ubrania, kolory, krzyczący tłum, i wyobraź sobie średniowieczny świat na camino.  Zejdź do krypty ze szczątkami świętego i poproś go w modlitwie o moc widzenia i kontemplowania cudów.

Do współczesnych rytuałów w tym miejscu należy nocleg w albergue, prowadzonym przez Cofradía de Santo Domingo (Bractwa Świętego Dominika), na podwórzu którego znajduje się kurnik zwany Gallinero de Santo Domingo de la Calzada, w którym znajdują się koguty i kury darowane przez mieszkańców. Można mieć szczęście znaleźć pod klatką na podwórzu pióra tych ptaków i wpiąć je do swojego kapelusza.

Raz w miesiącu są one wymieniane w kurniku w katedrze.

Opowieść o tym cudzie jest tak głęboko zakorzeniona w kulturze, że od średniowiecza, w czasie majowej fiesty poświęconej Santo Domingo de la Calzada, młodzież w trakcie procesji z figurą św. Dominika wykonuje „taniec koguta i kury”. 

W 2014 r.  władze La Rioja ogłosiły cud ocalenia pielgrzyma skazanego na powieszenie, dzięki ożywieniu koguta i kurczaka, za niematerialne dziedzictwo kulturowe.

Fontanna w Villambistia

Dla pielgrzyma wędrującego przez Wyżynę Iberyjską woda jest najważniejsza i wiele wykonywanych rytuałów jest z nią związanych. Przechodząc przez wioskę Villambista wędrowcy zanurzają głowę w fontannie - fuente de Esteban, jako gest zapewniający szczęśliwe dotarcie do grobu świętego Jakuba. Kiedy powstał ten rytuał, nie wiadomo. Legenda opowiada, że pielgrzym idący w palącym słońcu z Redecilla del Camino doznał udaru słonecznego. Miał silne bóle, zawroty głowy i chwilami tracił nawet przytomność. Pielgrzymi idący z nim zanurzyli całą jego głowę w fontannie. 

Spowodowało to pełną ustąpienie dolegliwości i powrót sił. Ruszyli dalej i już bez przeszkód dotarli do Santiago de Compostella, a opowieść o tym wydarzeniu stała się znana na całej camino. Od tego czasu każdy pielgrzym przechodzący przez Villambista zanurza głowę w fontannie, traktując ten gest jak obietnicę zapewniającą dojście w zdrowiu do Santiago de Compostela.

Monasterio San Juan de Ortega

Wstąp do romańskiego kościoła i rozważaj tajemnicę Zwiastowania, bo pielgrzymka nie może być zredukowana tylko do liczenia kolejnych kilometrów i dni. 

Wraz z innymi pielgrzymami możesz zamanifestować własny status dziecka Bożego, jeśli przyjmujesz Go tak jak Maryja. Tylko moc Ducha Świętego  pozwoli zrozumieć tajemnicę, nieuchwytną zmysłami. Musisz dostrzec Jego światło, bo to światło trzeba  kontemplować jako ostateczną rzeczywistość na swojej drodze, tak jak światło słoneczne pozwala zobaczyć jak wiele piękna jest wokół ciebie.  Zwróć się do Boga modlitwą:

„Panie nasz, Ty, który stałeś się Słowem wcielonym w łonie Dziewicy Maryi, spraw łaskawie, aby wszyscy, którzy wierzą w Odkupiciela jako Boga i prawdziwego człowieka, wlej w nas cząstkę jego boskiej natury. Prosimy Cię o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.

W absydzie, na głowicy kolumny Świętej Rodziny, rzeźby przedstawiają Nawiedzenie i Zwiastowanie, sen Józefa, Narodziny Chrystusa. Pomiędzy 19 a 23 marca i 21 a 23 września do klasztoru przybywa wyjątkowo wielu pielgrzymów, nie tylko zmierzających do Santiago de Compostela, by o godzinie 18 (17 wg czasu letniego) kontemplować cudowne zjawisko. Światło wpadające przez okno kościoła iluminuje kapitel ze sceną Zwiastowania (Anunciacion). 

Trwa to około 10 minut. Oświetlona Kolumna symbolizuje boskie światło Ducha Świętego, które czyni dla nas dostępnym święty wymiar wszelkiego stworzenia.

„Duch Święty zstąpi na Ciebie, Maryjo, i moc Najwyższego osłoni Cię swoim cieniem." 

Płaskowyż Hontanas

Droga jest ciszą na zewnątrz, która pozwala na wewnętrzną ciszę.

Jeśli możesz, idź jedną noc, aż do wschodu słońca, by w tym pustym terenie doznawać tej samej walki jaka miała miejsce między Jakubem i aniołem (który reprezentował samego Boga) idącym na spotkanie z bratem Ezawem , opisana w Księdze Rodzaju (32.25-32). Idź przygotowany, ponieważ możliwe jest, że na którejś z trudnych ścieżkach Mesety w Hontanas, koło Sambol, lub ruinach San Anton, walka z aniołem może się pojawić. Tylko on może dać ci nowe imię, abyś rozpoczął nowe życie. 

Jeśli wytrwasz, dalsza droga nie będzie miała przed tobą żadnych fizycznych i duchowych trudności.

„Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, ze nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim. A wreszcie rzekł: Puść mnie bo już wschodzi zorza! Jakub odpowiedział: Nie puszczę cię dopóki mnie nie pobłogosławisz! Wtedy zapytał go: Jak masz na imię?  On zaś rzekł: Jakub. Powiedział: Odtąd nie będziesz zwał się Jakub lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś. Potem Jakub rzekł: Powiedz mi, proszę, jakie jest Twoje imię ? A on odpowiedział: Czemu pytasz o moje imię? – i pobłogosławił go na tym miejscu. Jakub dał temu miejscu nazwę Penuel, mówiąc: Mimo, ze widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie. Słońce już wschodziło, gdy Jakub przechodził rzez Penuel, utykając na nogę.

Carrión de los Condes Kościół Santa Maria del Camino

Kościół Santa Maria del Camino to miejsce szczególne uświęcone modlitwą i pracą. Wieki zawarły w nim wszystkie style artystyczne, które zostały stworzone przez Drogę: romański, gotycki i barokowy. Ale bardziej niż wzbudzenie estetycznej przyjemności, próbuje wskazać nam różne sposoby objawić prawdę o tym, że człowiek pojawił się w Jezusie z Nazaretu, synu chwalebnej Dziewicy Maryi, nauczyciel i przyjaciel Świętego Jakuba. Architekt, który zaprojektował ten budynek, próbował odzwierciedlić w swojej prostej doskonałości świątynię, na fundamencie ustanowionym przez Chrystusa i wnętrzu w którym mieszka Duch Święty. 

Medytuj i kontempluj tę strukturę architektoniczną, słowami św. Pawła do Efezjan: (LE2 19-22) :

„A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.”

Kiedy kościół jest pusty pod wieczór, wejdź i usiądź na brzegu, u stóp kaplicy Santo Cristo del Amparo, skąd doskonale postrzega się jego romańską strukturę. 

Skieruj się do ołtarza, w którym jest Chrystus ukrzyżowany.  Dojdź wzrokiem do Maryi i patrząc jej w oczy wypowiedz starodawną modlitwę Salve Regina, która ponad tysiąc lat temu powstała u grobu Świętego Jakuba. 

Zwróć uwagę na Chrystusa ukrzyżowanego, jak spogląda na Dziewicę uśmiechnięty mimo strasznego cierpienia. Jezus patrzy na matkę, matka patrzy na Jezusa, a ty, tak jak Jego umiłowany uczeń i świadek tamtych wielkich dni, spróbuj uczestniczyć w odkupieńczej śmierci Pana i w drodze do Jego ostatecznego paschalnego zwycięstwa. 

Przypomnij sobie słowa ewangelisty Jana (J19 25-27): 

„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.”

Jezus ujrzał Matkę i ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją, jak jego własną. 

Modlitwa uwielbienia w Santa Maria de Carbajal w Leon

Leon, dawna stolica królestwa, które obejmowało swym zasięgiem również Galicję, to ważne miejsce na drodze pielgrzymów zmierzających do grobu świętego Jakuba. Od samego początku pielgrzymi przychodzili do kościoła Real Basilica de San Isidorio, by wejść do niego przez Porta del Cordero, a po uroczystej liturgii zakończonej błogosławieństwem pielgrzymów, wyjść przez Puerta del Perdón (Brama Przebaczenia), oczyszczeni i duchowo przemienieni.

Wieczorem, odczuwając swoją duchową przemianę, idź do klasztoru benedyktynek Santa Maria de Carbajal  i przyłącz się do modlitwy sióstr. Dziś na Camino pozostaje tylko kilka klasztorów, gdzie odwieczne dzieło boskiego uwielbienia trwa. Chwalą w nich Boga za danie nam każdego dnia stanu bycia Dziećmi w Jezusie Chrystusie przez Ducha Świętego. Tylko przez ten kontakt osobisty i boskiej modlitwy i uwielbienia ludzie mogą osiągnąć swój autentyczny i ostateczny cel. Ty, jako pielgrzym, również zmierzasz w kierunku tego celu. Przyłącz się do tej wspólnoty sióstr, które opuściły świecki świat i jego dobra, mają jedynie tylko niezbędnych rzeczy. Naśladuj ich gesty, powtarzaj ich słowa, ogarnij swoje uczucia, uczestnicz w ich radosnej wierze, a kiedy znowu ruszysz w drogę, korzystaj z czasu, aby chwalić to, co tak wiele oferuje ci Bóg w tych dniach. 

Kiedy następnego dnia rano dojdziesz do położonego na skraju miasta Augustiańskiego klasztoru San Marcos de Leon, zatrzymaj się na modlitwę.

i rozważ którą drogą chcesz pójść do świętego Jakuba, bo do wyboru masz dwie: Camino Frances przez O Cebreiro, miejsce cudu eucharystycznego, czy dłuższą Camino Salvador (Droga Zbawiciela), by w Camara Santa w Oviedo nawiedzić i kontemplować znajdujący się tam sudarion, płótno którym po śmierci Jezusa Chrystusa owinięta była Jego głowa i wędrować dalej drogą pierwszego pielgrzyma zmierzajacego do grobu świętego Jakuba, króla Asturii Alfonso II.